روايه براءتي _ بقلم كوكي سامح
مش عارفه تنام لوحدها
ام فرحات وافقت وقالت لها تسبقها
ام فرحات دخلت المطبخ حضرت كوبايه لبن
وتوست وجبنه ودخلت تقعد معاها
براءه.. ايه ده " ام فرحات" حاجه خفيفه.. انتى
حامل وانا واخده بالى وفهد مش هنا انتى مأكلتيش كويس.. براءه بتوتر.. فعلا
بس مش جعانه ومليش نفس.. ومسكت الفون
واتصلت وبردوا جرس ومش بيرد
" ام فرحات" هو عنده شغل ولا ايه
براءه.. لا بيقول انه صاحبو عمل حاد-ثه وهو معاه
بس عارفه انا شاكه انه زعلان منى
فى حاجه وانا معرفش ايه هى
علشان كده بايت بره البيت
انا خايفه اوى يا ام فرحات
" ام فرحات براحه" اطمنى هو مش زعلان منك
براءه بلهفه.. بجد.. وعرفتى منين.. هو قالك
" ام فرحات بوشوشه" اقولك ومتقوليش لحد
براءه.. ها.. قولى بسرعه
" ام فرحات" قربت منها وقامت اطمنت ان الباب
مقفول كويس وكانت براءه بتبصلها ومستغربه
" ام فرحات بوشوشه " فهد بيه زعلان من الست
نعمات واسرار.. براءه بقلق.. لييييه ؟
" ام فرحات" اصل انا قولتلو انهم هما اللى عملو
الحريق يوم السهره الياها
براءه.. ايه.. هما اللى عملوا كده
" ام فرحات" وياريت على كده وبس وبصت حواليها.. ده كمان عاوزين يلفقوا ليكى ورقه
جواز عرفى بينك وبين راجل اسمو علام
علشان يخربوا عليكى وحطوها فى هدومك
براءه بتوتر وخوف.. يا نهار اسود.. يا نهار اسود
